mənkuhə

is. və sif. <ər.> köhn. Nikahlı (kəbinli) arvad, qanuni arvad. <Ağa Mərdan:> Hamı bilir ki, Zeynəb xanım Hacı Qafurun daimi mənkuhəsi deyil, onun dövlətindən irs hesabında hərgiz hissəsi yoxdur. M. F. A.. <Mirzə Əhmədağa:> Sən, qızın mənim özümə mənkuhə olmasına riza ver. Ə. H..